Hoe gaat het met je? Hoe is het? Je bent zo stil de laatste tijd! Soms zo afwezig! Het blijft even stil! Ehh ja, wel goed hoor! Best prima! Oh fijn, dat is mooi!
Een standaardvraag als we iemand ontmoeten en begroeten. De antwoorden dito! Zeker goed bedoeld, maar niet altijd makkelijk om te beantwoorden. We krijgen niet direct een heel uitgebreid antwoord. Of het nu positief of negatief is. Natuurlijk is het afhankelijk van wie de vraag stelt, de setting en de situatie. In de meeste gevallen praten we liever niet direct over wat ons dwars zit of parten speelt. En al helemaal niet waarom we stil zijn? Dus zeggen we maar, dat het goed gaat. Wel zo makkelijk! Het is zeker goed om je te focussen op de positieve zaken en optimistisch te zijn. Laten we het vooral hebben over de leuke dingen in het leven. Doe dat zoveel als mogelijk, maar wees wel realistisch en eerlijk naar jezelf! En stil zijn hoeft natuurlijk niet direct iets negatiefs te betekenen, maar kan ook gewoon even lekker rustgevend zijn!
Echter stelt het leven je regelmatig voor de nodige uitdagingen en die zijn niet altijd even positief en leuk! De druk om erbij te horen, om te presteren is vaak hoog. En we hebben nogal eens last van keuzestress. Wat wil ik nu met mijn leven? Waar ligt mijn toekomst? Je wilt de negatieve of mindere leuke zaken, dan ook liever vermijden, maar zo eenvoudig is dat niet. En erover praten doen we al helemaal niet. We houden het liever stil! Als er wordt gevraagd naar je twijfels, je onzekerheden, je angsten, je pijnen, dan worden vragen vaak vakkundig ontweken. En waarom zou je blijven doorvragen als het toch geen antwoorden oplevert! Laten we de ander er dan maar niet mee blijven lastigvallen. Een situatie is soms best ongemakkelijk, dus dan maar niet te veel diepgang. We ontwijken liever de confrontatie. Niet alleen het denken speelt hierbij een rol, maar vooral onze eigen emoties. En dat maakt het ook zo lastig om de juiste vragen te stellen, want we relateren de vragen te vaak aan ons eigen gevoel. Je rationele denken zegt het één, maar je gevoel zegt iets anders. Een vraag kan dus eigenlijk heel logisch klinken, het antwoord ook, maar je gevoel kan je laten twijfelen. De juiste vraag stellen is al lastig genoeg, maar het antwoord op waarde schatten is nog moeilijker. En voelen wat de ander op dat moment voelt kan niet. Het gevaar van het doen van aannames ligt op de loer.
De stilte en emotie in mensen herkennen, aanvoelen, kunnen plaatsen en doorhebben vereist nogal wat gevoel en inzicht. Heel soms weet je intuïtief, dat er iets niet klopt. Maar wat? Je weet niet wat er zich werkelijk allemaal in het hoofd van een ander afspeelt. De buitenkant laat niet altijd zien wat een ander denkt en de antwoorden geven niet altijd uitsluitsel. Aan het gedrag kun je meestal meer af leiden. Het zijn soms kleine onverwachte gedragingen of reacties, die een bepaalde gedachte dan lijken te bevestigen. En dan is er toch altijd de twijfel of je het wel goed hebt gezien! Is het niet je eigen interpretatie? Doe je toch aannames? Weet je het wel zeker? Door je eigen onzekerheid en twijfels ontwijken we liever de moeilijke vragen, want hoe kan ik nu een eerlijk antwoord van iemand verwachten als ik zelf helemaal niet weet wat ik moet antwoorden. En hoe kan ik de woorden van iemand begrijpen, als ik niet eens door heb, hoe de ander zich voelt en wat de ander bezighoudt.
De enige manier is om een gesprek aan te gaan, vragen te stellen en te doorgronden wat mensen nu eigenlijk zeggen of willen zeggen. Luister goed naar de emotie achter de woorden. Lees tussen de regels door, zonder zelf de antwoorden in te vullen. En kijk goed naar het gedrag en de houding. Welke emoties zie je? Tonen ze werkelijk interesse? Kijken ze je aan tijdens het gesprek of juist langs je heen! En welke patronen in het gedrag herken je? Reageren ze snel of direct op een vraag of een reactie? Of gaat er langere tijd overheen? En wat houdt hen bezig? En luisteren ze wel goed naar wat je zegt en vraagt?
Als je interesse wilt tonen in een ander, durf dan andere en specifiekere vragen te stellen. Doe vooral geen aannames. Wat vaak nog beter werkt als je iemand ontmoet, is door geen vraag te stellen, maar door te beginnen met het geven van een compliment. Luister goed en kijk hoe een ander hierop reageert. En complimenteer de ander met zijn of haar reactie op het compliment. Door het compliment geef je de ander direct een prettig gevoel. Het is een verfrissende start van een gesprek en je creëert in ieder geval een ontspannen sfeer. Door je eigen onzekerheid en twijfels te tonen en uit te spreken, verschaf je ruimte aan de ander om meer van zichzelf te laten zien. Praat over je emoties en gevoelens. Wat je bezighoudt. Welke keuzes jij lastig vindt om te maken? En waarom jij wel eens stil bent! Je moet je dus dan wel kwetsbaar durven op te stellen en dat is best uitdagend! Je eigen openheid en eerlijkheid zijn echter een uitstekende basis voor vertrouwen. En zolang je de ander met respect behandelt, zal geen enkele vraag er één te veel zijn. Heb wel geduld, want niet alle antwoorden zullen direct worden gegeven.
En als je het vermoeden hebt, dat een ander niet lekker in zijn of haar vel zit. Of dat er spanningen of problemen lijken te zijn! Zich lijkt af te zonderen en stiller dan normaal is! Neem dan het initiatief en ga het gesprek aan. Neem je verantwoordelijkheid en durf te vragen! Beter een vraag te veel, dan er één te weinig! De ander zal je er meestal dankbaar voor zijn! Gewoon doen!
#inspiratie #aandacht #interesse #vragen #denken #gedachten #emoties #gevoelens #uitdagingen #keuzestress #positief #begrijpen #doorgronden #inzicht #gedrag #houding #onzekerheid #twijfels #angst #durven #mindset #gewoondoen #renewinspiration #renewmentalcoaching
