Een woensdagavond in december, de winter lijkt in aantocht en de temperatuur nadert het nulpunt. Ook het humeur van diverse aanwezigen lijkt te lijden onder de gebeurtenissen later deze avond.
Wat was er gebeurt? Een korte samenvatting van een avond, waar door menigeen naar werd uitgekeken. Promeg was aanwezig in Hengelo bij het van der Valk Hotel, waar Ben Middelkamp een inspirerende lezing gaf over mental coaching voor ruim 100 nieuwsgierige aanwezigen. Het was een inspirerende bijeenkomst en iedereen was na afloop enthousiast en voorzien van heel veel extra inspiratie.Er werd nog lekker na geborreld, waarna de zaal heel langzaam leeg liep.
Op de weg naar buiten richting de parkeerplaats stuitte ik op één van mijn studiegenoten mental coaching, die samen met een aantal vriendinnen in de lobby stond te telefoneren. Wat was er aan de hand? Duidelijk geschrokken was het antwoord: “ze hebben ingebroken in mijn auto, de autoruit is ingeslagen”. Is er iets gestolen? Ja en Nee? Men had haar sportspullen en wedstrijdschaatsen uit de auto gegrist, maar halverwege de parkeerplaats weer weggegooid. Blijkbaar waren het geen schaatsliefhebbers of kenners, anders had men wel geweten, dat deze schaatsen een aanzienlijke waarde vertegenwoordigen. Laat staan de emotionele waarde, die een eventueel verlies met zich mee had gebracht. Ze was even uit het centrum, zichtbaar geschrokken, want zonder haar schaatsen was het seizoen ten einde geweest.
De politie was al onderweg voor de aangifte en ze had steun van haar vriendinnen, dus ik verliet samen met mijn zus het pand richting mijn auto. Terloops vroeg ik nog waar ze haar auto had geparkeerd. Het bleek in dezelfde hoek van de parkeerplaats te zijn waar ik stond geparkeerd, maar ik stond pal onder een lantaarnpaal, dus….!!! Vol verwachting liep ik richting mijn auto en iets unieks was gebeurd. De achterruit van mijn VW Passat Variant was veranderd in één grote legpuzzel, het afdekscherm was verschoven en mijn leren aktetas was spoorloos. Een Sinterklaascadeau voor mijn oudste dochter hadden ze gewoon laten liggen?
Waarom uniek? Dit was voor mij de allereerste keer, dat iemand in mijn auto had ingebroken.
De politie arriveerde en alle formaliteiten werden afgehandeld. Samen werd de parkeerplaats nog afgezocht naar de gestolen spullen, maar zonder resultaat. Mijn studiegenoot had inmiddels hulp gekregen van haar familie bij het afplakken van de zijruit, zodat ze haar weg naar huis kon vervolgen. Ze was de ergste schrik te boven, had zichzelf prima gecoacht en ik ging mijn eigen belletjes plegen om de enorme legpuzzel weer in elkaar te krijgen. Eindelijk na middernacht kon ik mijn zus thuis afzetten en huiswaarts keren.
De volgende ochtend onderweg naar kantoor diverse telefoontjes gepleegd met bovengenoemde partijen om de puntjes op de welbekende “I” te zetten. Ik voelde me goed, was uitgerust en de inspirerende lezing van de voorgaande avond en de positieve reacties van mijn zus gaven mij heel veel energie.
Zover zo goed!!! Op kantoor werd ik geconfronteerd met “goedbedoelde” reacties, die ik steevast counterde met de woorden: “ik voel me goed, buitengewoon goed zelfs”. Hé??? Dat kan toch niet. Man, was je niet woest, was je niet chagrijnig, was je niet geïrriteerd, heb je niet alles vervloekt, enz. enz.. Die kl..tz..ken, die eikels!!! Wat had ik dan moeten doen?
Boos worden op wie? De daders waren toch al gevlogen, dus deze enthousiaste ruitjestikkers hadden toch niets mee gekregen van mijn boosheid. Ik had me kunnen afreageren op de betrokken en meelevende politieagent, maar dat had waarschijnlijk niets uitgehaald. Hij was me iets te groot.
Ik kan zeggen, dat ik met veel verwondering de hele situatie die avond heb aanschouwd. Een nieuwe ervaring en er was niemand gewond, alleen heel veel ruitschade. Ja, en alleen een tas kwijt en die valt te vervangen. In oplossingen denken, nu en weer verder. Geen negatieve prikkels toelaten, want dat maakt de situatie alleen maar erger. De eventuele boosheid en irritatie had dan bezit genomen van mijn systeem, allerlei chemische reacties en opspelende hormonen hadden er ongetwijfeld voor gezorgd, dat ik me slecht en beroerd zou hebben gevoeld.
Met als gevolg een nacht zonder slaap of rust, waardoor de volgende dag de hele wereld slachtoffer was geweest van mijn gemopper en negatieve energie.
Niet nodig, echt niet!!!
Denk na, doorgrond de situatie en denk in oplossingen. Vorm een team met de mensen om je heen, want samen sta je sterker. De politieagent, de leasemaatschappij en de medewerker van het ruitschade bedrijf waren onderdeel van mijn team. Gezamenlijk hebben we ervoor gezorgd, dat de situatie snel werd opgelost.
Toeval? Nee, toeval bestaat niet, toch? De aktetas zonder inhoud van waarde, dat was toch wel jammer vonden mijn collega’s. Dure leren tas, zonde. Ja inderdaad, maar ook dat komt wel weer goed.
’s Middags op kantoor bij de collega’s van de binnendienst gaat de telefoon. Een collega roept naar mijn binnenmaat, dat zijn tas is gevonden??? Hé, hoezo??? Ik ben geen tas verloren, maar die van Roy is gestolen. Toeval? Een medewerker van Rijkswaterstaat heeft mijn tas ongeschonden langs de snelweg A1 ter hoogte van Hengelo gevonden. Mooi hé!!!
Het is vrijdagmiddag en onderweg naar Autototaalglas om mijn ruit te laten vervangen en daarna richting steunpunt Almelo (RWS) om mijn tas bij Rachid op te halen. Met een grote doos gebak in de hand betreed ik de keet, waar Rachid en mijn tas op me zitten te wachten. Ik blij met mijn tas en Rachid zal op Sinterklaasavond samen met de familie genieten van het gebak. Weer een blije teamgenoot erbij.
Op de terugweg naar huis nog even gebeld met één van mijn andere teamgenoten, meneer agent, en met betrekking tot de aangifte de laatste details besproken. Hij was heel blij voor me, dat alles zo snel was opgelost. Of ik me nu weer goed voelde? Ik heb me niet eens slecht gevoeld, maar dat begreep hij niet helemaal volgens mij.
Mooi om te zien hoe mensen in verwarring raken, als je beweert je buitengewoon goed te voelen. Zelfs na zo’n vervelende ervaring.
Wees je bewust, dat jezelf leider bent over je mentale en fysieke systeem. Je kunt er zelf voor zorgen, dat je je altijd goed voelt. Wie wil je zijn, hoe wil jij je voelen? Je bent zelf verantwoordelijk voor je leven, dus laat anderen je dan ook geen naar gevoel geven.
Mental coaching “Gewoon Doen” heeft mij in ieder geval de tools gegeven, om te leren om te gaan met alle emoties, waar we elke dag weer mee worden geconfronteerd. Ik voel me geweldig, ik voel me super, ik voel me heerlijk. Jij ook?
Inspirerende groet,
Roy Beunk
